Ostinato – to wielokrotnie powtarzana w jednym z głosów (najczęściej basowym) struktura melodyczna lub harmoniczna. Rozkwit tej techniki przypadł na okres baroku, była podstawą niektórych form wariacyjnych: chaconne, passacaglii, ustępów aryjnych we wczesnych operach i kantatach czy instrumentalnych suitach. Wiele kompozycji, w których wykorzystana została technika ostinata, jest mi bardzo bliskich. Mistrzem we władaniu tą techniką był Henry Purcell. Stworzył imponujący zbiór ostinatowych arcydzieł. Tutaj prezentuję jeden z „przebojów" Purcella − przepiękną pieśń Music for a While w wykonaniu Andreasa Scholla.

Praca redaktora to też wielokrotnie powtarzane, podobne czynności, które korygują błędy językowe, poprawiają styl, ujednolicają szereg elementów. Stanowią one fundament, na którym buduje się całą resztę. Zawsze obok tej powtarzalności jest pewna przestrzeń, która pozwala na improwizację, gdyż nie wszystkie zasady języka polskiego czy typografii są obligatoryjne.